Szczęście to codzienne byle co
Zimny kefir z lodówki
Kiedy cynizm kosztuje więcej niż sto
Ale ty akurat nie masz nawet stówki
To śliwka zerwana i gnieciona w dłoni
Papieros rano niewypalony
To kompres zimny na gorącej skroni
To spodnie dzwony
Droga w górę korzeniami pokręcona
Ucho, które świerszcza słyszy
Może morze i fala zmącona
I twój oddech cichy w cichej ciszy
Szczęście to codzienne byle co
Dusza człowiek
To pod stopą wyczuwalne dno
I znużone podróże powiek
Kałuża wróblem rozchlapana
Nieobecność telewizora
Informacja w prawdę przyodziana
I pióro...Zamiast topora.
SCRIPTUM XI/V/MMX
SCRIPTUM XI/V/MMX
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz