KRÓTKA RYMOWANKA - RADOSNA PIOSENKA O DWOJGU.

Tak się to zwykle zaczyna.

Ukryte spojrzenia, w trzewiach motyle…

Chłopak jest i jest dziewczyna,

Co chwilę czeka na jedną chwilę…

Kiedy ołówkiem stuka o zeszyt,

Wpatrzona w próżnię jesieni w oknie.

Gdy zagubiony w myślach z Nią grzeszy.

Albo pod domem Jej, w deszczu moknie…

Ona już wie, że to jest Ten.

Jaki ma uśmiech, zapach, tembr głosu.

On o Niej myśli, zapada w Zen.

Szafir Jej oczu, miękkość Jej włosów.

(…) Tak jak marzyłam, niech sen się ziści.

Żeby mnie zechciał, wziął w posiadanie.

Ten wymyślony, jeden wśród wszystkich.

Niechże do łóżka nosi śniadanie…

(…) Akurat tamta, nie żadna inna.

Świetlista postać wśród szarych myszek.

Zgrabna, pachnąca, szczera i zwinna.

Ozdobą dla mnie, moim afiszem…

I tak pod ramię, zawsze za rękę

Pośród znajomych, wspaniała para.

Razem przez rozkosz, razem przez mękę.

Pókiś Ty młody, pókim nie stara.

Z czasem w głupocie oraz w rozumie,

Wyszło jak szydło z worka w istocie.

Kurcze jak Ona gotować umie.

Rany jak On się, zna na robocie.

Dobrze, że wziął mnie wtedy za żonę.

Dobrze, że kulinarne ma Ona zacięcie.

I tak kochają się dusze szalone.

On ją za… Żarcie. Ona za… Wzięcie.

Scriptum XIX/IX/MMXII