OICAP Z NICIKOR: KRÓTKA RYMOWANKA

Awers był postacią nieco zmienną.

Kiedy pytałem, orzeł czy reszka?

Odwracał w moją stronę twarz promienną

I opowiadał o swych licznych grzeszkach.

Słuchaj, mówił. Nie zawsze orłem byłem…

Nie raz i nie dwa, ktoś w palcach kręcił mną.

I czasem podle, czasem dostatnio żyłem

I upadałem też, zupełnie gdzieś na dno.

Nieraz w kieszeni brudnej przeleżałem czas.

A potem w majtkach, szlachetnej jakiejś pani.

Zanim ktoś rozdarł je i z godnością wraz,

Rzucił na bruk, wśród pocałunków rozedrganych.

Nie raz plecami odwracałem się do strzału,

Gdy z pistoletu kulą, trafiona była reszka.

I opadałem, rewersem w dół pomału,

Zanim ktoś, butem w błoto wcisnął mnie i zbeształ.

Nieraz brzęczałem w sakwie pełnej kpiny,

Ze świata ponurego i biednego.

Z tej nieskończonej, aby przeżyć bieganiny.

Gdy ja bawiłem się jak dziwka, na całego…

Innym znów razem, w palcach obracany,

Zdawałem się jak kiep, na ślepy los.

By potem zmieniać sejfy i stragany,

Rozdawać karty, mieć ostateczny głos.

Raz Dr Jekyll , a raz Mr Hyde

Dostojny orzeł, no i marna reszka.

Prawdziwa prawda, i jej gorszy slajd,

Raz prawy mąż, raz kawał rzezimieszka.

Płynął tak życia nieprzerwany potok,

Nieraz naraził mnie na absurdalny kant.

W końcu wypiąłem się i pokazałem otok

I teraz każdy może skoczyć mi na rant…

OICAP Z NICIKOR